ΒΑΣΙΛΙΑΣ (Μέρος 2ο, Κεφάλαιο VIII)
Μέρος 2ο
Κεφάλαιο VIII
6 χρόνια και 9 μήνες μετά
Πλαφ, πλαφ, πλαφ.
Ένας ελαφρύς παφλασμός «τσίμπαγε» την απέραντη μεταμεσονύκτια ησυχία δημιουργώντας
εκνευρισμό στα αυτιά της παρά τα κλειστά μάτια της. Σηκώθηκε και με τα πόδια
της γυμνά έφτασε στη μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα του υπνοδωματίου του 1ου
ορόφου. Βγήκε στο μπαλκόνι και καθώς προχωρούσε προς το κάγκελο η κραυγή της
έσκισε στα 2 την ησυχία του βουνού. . .
Είχε βρεθεί στο
εξοχικό πριν από λίγες ώρες θέλοντας να μαζέψει όσο μπορούσε το μυαλό της στην
κρίσιμη επόμενη εβδομάδα. Τα χρόνια είχαν κυλήσει γρήγορα και βρισκόταν ήδη
στον τέταρτο χρόνο του γάμου της με τον Νίκο. Εκείνος σα βγαλμένος από σειρά του
Παπακαλιάτη, σύγχρονος άντρας, περιποιημένος εξωτερικά και εσωτερικά, με αγάπη
για την ποδηλασία και το κολύμπι και με μια “καλή” για τα ελληνικά δεδομένα
δουλειά στο χώρο των media. Σύζυγος που ήξερε να
δείχνει την αγάπη του και να εκτιμά έχοντας όμως παράλληλα διάφορες παραξενιές
και απαιτήσεις. Τα πρώτα χρόνια του γάμου τους ενσάρκωνε, ας πούμε, το όνειρο
πολλών γυναικών, ο έρωτάς του όμως για τη Σοφία ήταν απόλυτος και δεν τον ενδιέφερε
τίποτα άλλο. Όταν η συνήθεια της καθημερινότητας και της συνύπαρξης έριξε τον
ίσκιο της πάνω από τις ψυχολογίες τους, όλα άρχισαν να κινούνται διαφορετικά,
φλερτάροντας ανάμεσα στο γκρεμό και το δρόμο. Η σχέση τους άρχισε να χτυπιέται
και από τους δυο, χωρίς διάθεση για προσπάθεια, χωρίς κίνητρο για βελτίωση και
με όλες τις πιέσεις που ζευγάρια μετά το γάμο υφίστανται στην Ελλάδα. Η
ψυχολογική πίεση που τους ασκήθηκε για να αποκτήσουν παιδί άφησε πολλά νεύρα,
αντιθέσεις και άλλα σημάδια στην ψυχή τους. Οι πειρασμοί υπήρχαν πάντα στο
περιβάλλον τους αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισαν να παίρνουν θέση μπροστά
από την κουΐντα, διεκδικώντας το ρόλο τους με κάθε τίμημα. Ο Νίκος φοβόταν να
ζήσει με τις τύψεις και η αγάπη του για εκείνη τον αποθάρρυνε 3 φορές την
κρίσιμη στιγμή. Προσπαθούσε να σκέφτεται τη σχέση τους υπό διαφορετικές οπτικές
γωνίες και να προχωράει μέχρι να βρει ανυπέρβλητα εμπόδια στο δρόμο του. Και ας
πίστευε ότι είχε σε όλη του την πορεία έναν μεγάλο αντίπαλο που δεν ήθελε συναγωνισμό
αλλά τον προκαλούσε για άμεσο ανταγωνισμό…
Η
Σοφία είχε εξελιχθεί σε αυτό που όσοι την ήξεραν ήταν σίγουροι ότι θα γινόταν. Μια
δυναμική γυναίκα με πολλές ευαισθησίες, ευπροσήγορη, με αγάπη για ότι
καταπιανόταν μα πάνω από όλα για τους ανθρώπους τριγύρω της. Άριστη σε όλα όσα
καταπιανόταν, πτυχιούχος με αριστεία και διακρίσεις και πάντα συνεπής σε όλες τις
υποχρεώσεις του δρόμου της. Του χρόνου τα σκυλιά την είχαν αγαπήσει και όσα
σημάδια της έκαναν με το πέρασμα των ετών πλαισίωναν με μια ώριμη ομορφιά την
αναλλοίωτη εσωτερική της λάμψη. Το χαμόγελο και τα μάτια της είχαν ακόμα την ικανότητα
να ζεστάνουν τη σκέψη και την ψυχολογία τους ακόμα και σε ένα τους αντίκρισμα.
Η
ίδια παρά τα όσα άφηνε να φανούν προς τα έξω είχε μια μελαγχολία και είχε χάσει
εδώ και καιρό την εσωτερική ισορροπία της. Τα σημάδια της σχέσης της με τον
Αλέξανδρο παρέμεναν ζωντανά, πονώντας την σε κάθε άγγιγμά τους. Από την
καλοκαιρινή τους ιστορία στην παραλία προέκυψε ένας μεγάλος έρωτας και μια
σχέση που δεν κατάφερε ποτέ να βρει το χώρο και το χρόνο να εκφραστεί όπως εκείνη
ήθελε. Έζησε όμως αυτόν τον έρωτα με όλο της το είναι, με την ψυχή και το σώματα
της, τις σκέψεις και τα κλάματά της, τους οργασμούς και τους τσακωμούς της.
Μετά από εκείνο το καλοκαίρι και όσο ακόμα τα πράγματα ήταν ονειρικά ολοκλήρωσε
το πτυχίο της και έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό που είχε αιτηθεί σε διακεκριμένο
πανεπιστήμιο της Αμερικής και μάλιστα με υποτροφία. Οι δυο τους δεν μπόρεσαν να
βάλουν τον έρωτά τους πάνω από αυτή την ευκαιρία και τα θέλω της και έτσι με
την ψευδαίσθηση ότι θα τα καταφέρουν συνέχισαν με μια σχέση από απόσταση. Και όντως
τα κατάφεραν για πάνω από ένα χρόνο αλλά ως εκεί. Η χαοτική διαφορά στην
καθημερινότητά τους σταμάτησε τη σχέση τους αφήνοντας όμως την αγάπη και τη φλόγα
της χημείας τους αναμμένη.
Μετά
την επιστροφή της στην Ελλάδα γνώρισε τον Νίκο. Η επιστροφή της είχε ανάμικτα
συναισθήματα κάτι που την καθιστούσε συναισθηματικά ασταθή. Στα δύσκολα μέρη αυτής
της αστάθειας ο Νίκος με το χαρακτήρα και την καλή του διάθεση την βοήθησε
ουσιαστικά. Εκείνη τον ερωτεύτηκε και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση που οδήγησε
στο γάμο τους. Και για να μην αναρωτιέστε, η αραιή της επικοινωνία με τον Αλέξανδρο
συνεχιζόταν αλλά κατά την επιστροφή της στην Ελλάδα εκείνος δεν ήταν διαθέσιμος
για πιο στενή επαφή οπότε το πεδίο ήταν ελεύθερο. Η Σοφία βρήκε, έχοντας ένα βαρύ βιογραφικό, γρήγορα μια καλή
δουλειά και μέσα σε έξι μήνες είχε συγκατοικήσει με το Νίκο σε ένα σπίτι στα
βόρεια. Ούτως ή άλλως οι δυσκολίες προσαρμογής στην καθημερινότητα του πατρικού
της ήταν έντονες από την πρώτη στιγμή και η ανάγκη για την οικογενειακή θαλπωρή
δεν ήταν ικανή να τις υπερνικήσει. Αφιέρωναν πολύ χρόνο στη δουλειά αλλά η
ηλικία τους επέτρεπε ακόμα να αναζητούν και να φροντίζουν για τη διασκέδασή τους
με γνωστούς και φίλους αρκετές φορές μέσα στην εβδομάδα. Ζούσαν όμορφα και η
ίδια ένοιωθε γεμάτη και χαρούμενη μέσα στη σχέση της. Μετά από 8 μήνες
συγκατοίκησης ο Νίκος της έκανε πρόταση γάμου και εκείνη δέχθηκε χωρίς καμία
δεύτερη σκέψη.
Έζησαν
έναν μαγευτικό γάμο, τόσο ως μυστήριο και γλέντι όσο και συναισθηματικά, δίπλα
στη θάλασσα με όλους τους ανθρώπους που θα ήθελαν δίπλα τους, να είναι εκεί. Το
τραγούδι και το ποτό κράτησαν ως το πρωί και οι δυο τους ήταν αγκαλιασμένοι όταν
ο ήλιος έσκασε πίσω από τον ορίζοντα. Σύντομα ξεκίνησαν να προσπαθούν συνειδητά
να αποκτήσουν ένα παιδί. Η πίεση από το περιβάλλον αλλά και το άγχος που
δημιουργούσε το ανεπιτυχές πέρασμα του χρόνου άρχισε, όπως σε πάρα πολλές περιπτώσεις
συμβαίνει, να δημιουργεί τους πρώτους τριγμούς στην ευτυχία και τη σχέση τους.
Λίγο διάστημα μετά το σκηνικό θα άλλαζε ξανά.
Σχόλια