Η "τουαλέτα"

4/15/2013 03:02:00 μ.μ.

Η "τουαλέτα"

Έσφιξε τα μάτια του για να μην ουρλιάξει . . . Είχε μπει ξανά σε εκείνη τη σφαίρα της νευρικότητας, των άσχημων σκέψεων, της αντιδραστικότητας. Το καταλάβαινε αλλά η δίνη τον είχε παρασύρει. Γιατί; Όταν μπήκε στο αμάξι άρχισε να ηρεμεί και προσπάθησε να πείσει τον εγκέφαλό του να κινηθεί προς διαφορετική κατεύθυνση. Πάντα πίστευε ότι τα προβλήματα ξεκινάνε από τον ίδιο είτε είναι αυτός ο υπαίτιος είτε όχι. Είχε τη γνώμη ότι με έλεγχο του εαυτού και θεώρηση των πραγμάτων θα μπορούσε να βλέπει πάντα λίγο πιο αντικειμενικά τις καταστάσεις. Κάτι τέτοιες στιγμές όμως η μπάλα έπαιρνε τα πάντα.

Δεν του έμαθαν βλέπετε πουθενά ότι σε αυτή τη ζωή το να καταπίνεις την αδικία θα έπρεπε να είναι από τα μεγαλύτερα προσόντα που έχει ένας άνθρωπος. Και ας είχε περάσει από πάρα πολλές βαθμίδες της εκπαίδευσης, δεν του έμαθε κανείς ότι όταν οι συμπολίτες του αδικούσαν κατάφορα τον ίδιο ή τον διπλανό του εκείνος δε θα είχε κανένα πολιτισμένο τρόπο αντίδρασης. Από μικρός άκουγε τη φράση "η βλακεία είναι ανίκητη" αλλά δε μπορούσε να την καταλάβει και καλά, ούτε να την παραφράσει. Δεν καταλάβαινε ποτέ πως λίγοι άνθρωποι λόγω του θράσους τους θα μπορούσαν να επιβάλουν τη γνώμη ή τη μαλακία τους επάνω σε μεγάλες μάζες ανθρώπων. Δεν του έμαθε ποτέ κανείς ότι όταν θα έβλεπε τον μπροστινό του για παράδειγμα να ανοίγει εν κινήσει το παράθυρο του αυτοκινήτου και να πετάει ένα τασάκι το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να καταπιεί το θυμό του. Και μετά φυσικά να προσπαθήσει να τον αποβάλει ακριβώς όπως κάνουμε με την τροφή. Έβλεπε πράγματα που ολοένα και περισσότερο τον οδηγούσαν στη σκέψη ότι αυτή η χώρα δεν έχει ελπίδα. Έβλεπε τη διχόνοια σε κάθε "μεγάλο" πρόβλημα και προσπαθούσε να φανταστεί πως θα ήταν όταν τα πραγματικά μεγάλα έρχονταν στην επιφάνεια.

Με το φτωχό του το μυαλό περίμενε ότι κάποιος θα έπρεπε να θέσει τους κανόνες σε μια τέτοια κοινωνία έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ομαλά και πολιτισμένα. Μάταια όμως. Στη συνέχεια κατάλαβε ότι είτε μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά και να χέζεις το θυμό σου κάθε φορά που αυτός σου προκύπτει, είτε να έχεις προβλήματα δυσκοιλιότητας και να τον κάνεις οργή είτε να μην τον τρώς καν. Στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσες να λειτουργήσεις σε αυτή τη χώρα με λίγα προβλήματα και να έχεις ακόμα την αίσθηση ότι είσαι ευσυνείδητος και πολιτισμένος. Στη δεύτερη, θα έπρεπε να βρεις τρόπους να διοχετεύσεις την οργή σου πριν αυτή σκορπίσει επί δικαίων και αδίκων. Στη τρίτη θα γινόσουν απλά αναίσθητος και δεν ήξερε αν θα κατέληγες και βλάκας.

Μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν αυτή που έβλεπε το δικό του "λογικό" και άνηκε στην πρώτη κατηγορία. Σιγά σιγά όμως άρχισε να παρατηρεί πολλούς ανθρώπους που ανήκουν στην τρίτη, συνειδητά και ασυνείδητα, αλλά και ανθρώπους που ανήκουν στη δεύτερη και είναι έτοιμη να κάνουν μπαμ. Η ηλικία του και η κατάσταση της ζωής του δεν του επέτρεπαν να σκέφτεται ο ίδιος το μπαμ. Θα προτιμούσε μια πιο λογική λύση στα προβλήματα. Όταν όμως συναντούσε το παράλογο τότε όλα όσα είχε στο μυαλό του ισοπεδώνονταν. Θυμάται κάποια στιγμή μικρός βλέποντας έναν άνθρωπο στην τηλεόραση να λέει ότι "το θέμα είναι το αυτονόητο να μη γίνεται είδηση" να κάθεται και να προβληματίζεται πολύ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Αντώνης Παραράς που έφυγε νωρίς. Σήμερα είναι σίγουρος ότι τα αυτονόητα πρέπει να γίνονται ειδήσεις μήπως και καλύψουν κάποια κενά που η σκόπιμα καταπατημένη παιδεία αφήνει καθημερινά στους νέους ανθρώπους.

Θυμήθηκε ακόμα πόση βλακεία συναντούσε καθημερινά στη ζωή του. Πόσες φορές είχε μείναι αποσβολωμένος μπροστά της. Πόσες φορές ένοιωθε μέσα του ότι καλά είναι τα αστεία που οι Έλληνες βγάζουν συνεχώς για να ανταπεξέρχονται στα δύσκολα αλλά δε θα έπρεπε να δημιουργείτε ένα ανέκδοτο για κάθε τι. Έπρεπε να υπάρχουν και κάποια όρια. Άκουγε τις διαφημίσεις που οι εταιρίες δημιουργούν για το λαό και έβλεπε ανθρώπους να γελάνε εκεί που αυτός σκεφτόταν πως αυτό που άκουγε ήταν προσβλητικό.

Και αφού το μυαλό του είχε κουραστεί με τις σκέψεις έστρεψε το βλέμμα του στον αριστερό καθρέπτη του. Είδε τον ήλιο να γέρνει βάφοντας τον ουρανό με τα χρώματά του και σκέφτηκε για πολλοστή φορά πως σκατά θα κατάφερνε να βρεθεί σε ένα μέρος που θα μπορεί να απολαμβάνει κάθε τέτοια ώρα με μια ηρεμία κοιτώντας τα πράγματα με μια φυσιολογική ματιά. Τότε ίσως θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα τα νεύρα του και να αφήσει άλλα συναισθήματα να κυριαρχήσουν επάνω τους . . . Μέχρι τότε θα έπρεπε απλώς "να πηγαίνει συχνά στην τουαλέτα" . . .