Για να δούμε . . .

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ με υγεία και αγάπη (γιατί όποιος έχει ζήσει προβλήματα με αυτά τα 2 πράγματα τα ποθεί περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο). Άργησα λίγο αλλά γράφω και πάλι. Οι διακοπές τελείωσαν, τα φαγοπότια επίσης, οι περισσότεροι έχουμε επιστρέψει στις δουλειές μας και μαζί με εμάς επέστρεψε από σήμερα (σχολείων γαρ) και η κίνηση στους δρόμους. Δεν είναι όμως τα μόνα που επέστρεψαν. Εχτές επέστρεψε ο ένας φίλος μου από Βερολίνο και σήμερα ο κουμπάρος-φίλος μου από πολυήμερη παραμονή στην Αυστραλία!!!!!


Ευτυχώς που βλέπουμε και ανθρώπους τριγύρω μας που περνάνε καλά!!!! Γιατί για εμάς τα πράγματα παραμένουν καλλυμένα από ένα πνεύμα μελαγχολίας. Οι μέρες δυστυχώς ενώ ήταν γεμάτες με αρκετές δραστηριότητες και λίγα ξενύχτια πέρασαν με πολύ ένταση και χωρίς τη συνηθισμένη θαλπωρή των Χριστουγέννων . . . Κρίμα γιατί αυτή τη φορά εγώ θα μπορούσα να έχω χαλαρώσει πολύ!! Και το κακό φάνηκε από την αρχή, την 1η μέρα των διακοπών, όταν μια γεμάτη διάθεση βόλτα στην αγορά διακόπηκε από ένα τηλεφώνημα όπου άλλαξε τη διάθεση και την πορεία της ημέρας και ίσως και των διακοπών.

Στα θετικά των εορτών ήταν ότι το σπίτι μας ξαναγέμισε με αγαπημένες φατσούλες και αγαπημένα άτομα, ο καιρός δε, μας προκαλούσε να κρατήσουμε τη διάθεσή μας ψηλά και για αρκετές μέρες τα κατάφερε.

Τα προηγούμενα χρόνια θεωρούσα πολύ σημαντική την αλλαγή του χρόνου. Φρόντιζα να κάνω στο μυαλό μου ένα πέρασμα με τα highlights κάθε μήνα που πέρασε, σκεφτόμουν ενδόμυχα κάθε φορά ότι για παράδειγμα αυτό είναι το πρώτο τσιγάρο της χρονιάς, αυτό είναι το πρώτο φιλί κ.ο.κ. και γενικά με διακατείχε μια γλυκιά μελαγχολία που με την έξοδο της 1ης βραδιάς μετατρέπονταν σε χαρά για να μπει καλά η χρονιά. Φέτος δεν κατάφερα να φέρω το μυαλό μου σε κατάσταση για ανασκόπηση. Ούτε έβαλα στόχους για τη νέα χρονιά. Σαν το μυαλό να είναι παγωμένο. . . Και ο πρώτος χαζός καβγάς της χρονιάς ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με το νέο χρόνο οπότε δεν υπήρχε και διάθεση για σκέψεις πρωτιάς εκείνο το πρώτο βράδυ. Έξοδο δεν είχε οπότε μάλλον κάναμε κακό ξεκίνημα για φέτος (θα δείξει όμως γιατί είδαμε και τα καλά ξεκινήματα που είχαμε κάνει . . .).

Η γιορτή του Αγ. Βασιλείου όμως μας βρήκε στο Μητροπάνο και μας έφτιαξε τη διάθεση (κυκλοφορούν στο Facebook οι σχετικές φωτό). Καλό και κεφάτο team, σχετικά κακό τραπέζι που μας σάστισε λίγο στην αρχή, η καλύτερη λαϊκή φωνή που έχω ακούσει μέχρι σήμερα (και ας μην τραγούδησε όλο το «Αλλοίμονο»), ένα παράλογο αίτημα μίζας για αλλαγή τραπεζιού (ο μετρ ζητούσε 150 ευρώ για να μας κατεβάσει από το πατάρι), η ανακάλυψη της βότκας από τον Αντρέα και αρκετός χορός φαινόντουσαν να ξορκίζουν το κακό . . .

Και μετά το σπίτι άδειασε πάλι. Μια πικρή αίσθηση, καθώς δε χορτάσαμε την παρέα, ήρθε και έδεσε με την επαναφορά των πρωινών ξυπνημάτων για τη δουλειά. Και από εκεί και πέρα, σαν κολλημένο CD η ίδια γκρίνια, τα ίδια παράπονα να ανακυκλώνονται χωρίς να μπορούμε να τους δώσουμε λύσεις . . . Δεν ξέρω γιατί καταλήγουμε πάντα, όλοι μας, να κρατάμε το μυαλό μας σε κλειστά και τετριμμένα επίπεδα. Τι είναι αυτό που μας κρατάει να μην παίρνουμε ρίσκα σε αυτή τη ζωή και να βολευόμαστε στο ασφάλεια του μικρόκοσμού μας; Δεν ξέρω, αναπάντητα και αιώνια ερωτήματα.

Και μετά, εκεί στην ησυχία μας έρχεται ένα πραγματικά σοβαρό γεγονός για να μας δείξει πόσο μικρές είναι οι σκέψεις μας και τα πράγματα που μας απασχολούν καθημερινά. Δεν μπορώ να επεκταθώ, εύχομαι όμως με όλη την καρδιά μου η ηρεμία να κυριεύσει το μυαλό και οι μικρότητες να παραμεριστούν για να λάμψει η αγάπη από μέσα τους . . .

Ούφ, δε μπορώ άλλο. Εμένα που με χαρακτηρίζουν αμέσως ως μελαγχολικό θέλω να με κυριεύσει η χαρά, θέλω να ζήσω πράγματα διαφορετικά, καλά συναισθήματα πρωτόγνωρα!!!! Ε, ρε που καταντήσαμε . . . Σας αφήνω λοιπόν μέχρι την επόμενη ψυχανάλυσή μου, ψάχνοντας αυτό το κάτι που θα κάνει τη χαρά να βγεί πηγαία από μέσα μου. Εις το επανειδείν . . .



Υ.Γ. 1. Προς εσάς τους ξενιτεμένους: Δε σας είδαμε και μας λείπετε ακόμα περισσότερο. Ελπίζω να αντέχετε εκεί στα χιόνια και να μας ξανάρθετε σύντομα!! (πήρα τηλέφωνο και λίγο πριν την πτήση σας αλλά μάλλον είχε αλλάξει χέρια . . .)


Υ.Γ. 2. Να είμαστε πάντα καλά και όλοι μαζί να γεμίζουμε σπίτια και να τρώμε τον αγλέορα!!!! Να μας ξανάρθετε σίγουρα, αν μας ταλαιπωρούσατε θα σας το λέγαμε!!!!.


Υ.Γ.3. Προς γονείς: Η παρουσία σας είναι ανεκτίμητη και σε αυτές τις γιορτές φάνηκε ξανά αυτό. Μαζί με τα μεγάλα χαμόγελα στο πρόσωπό σας και τη μεγάλη σας αγκαλιά. Σας ευχαριστούμε για μια ακόμα φορά.


Υ.Γ. 4. Σε εσάς που θα γεμίσετε ξανά το σπίτι μας αυτό το ΣΚ: Μην αργείτε!!!! Σας περιμένουμε όλους να περάσουμε καλά!!!!!

Υ.Γ. 5. Εσύ κοπελιά που έχεις χαθεί και θα εμφανιστείς ελπίζω σύντομα. Δεν παίρνουμε για να μη χαλάσουμε την ηρεμία σου, την παρέα σου όμως την έχουμε ανάγκη . . . Φιλιά.