Αδιέξοδα και μυαλό

Τέλμα. Αδιέξοδο. Παιχνίδι του μυαλού ή πραγματικότητα; Ποιος αλήθεια βάζει τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασίωση; Ποιος καθορίζει το που μπορεί να φτάσουν οι σκέψεις μας; Ποιος φτιάχνει τα όνειρά μας και ποιος τα κάνει πραγματικότητα ή ουτοπία; Οι ιστορίες που φτιάχνουμε στο κεφάλι μας με βάση αυτά που ζούμε αντικατοπτρίζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις. Τα όριά μας όμως πως μπορούμε να τα δοκιμάσουμε; Τις στιγμές που μπλεκόμαστε, που χάνουμε τον ορίζοντα και που οι μαύρες σκέψεις μας φτάνουν στο υπερπέραν τι μπορεί να μας κάνει να αλλάξουμε οπτική; Η τύχη, η μοίρα, ένα γεγονός, μια ευκαιρία, κάτι χειρότερο από αυτό που ζούμε; Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς φτιάχνουμε αδιέξοδα στο μυαλό μας και παγιδεύουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά. Υποτιμούμε το που μπορούμε να φτάσουμε και ψάχνουμε κάτι μαγικό για να αλλάξει αυτό που ζούμε.


Πόση αξία θα είχαν όμως τα αδιέξοδά μας αν ζούσαμε ένα πραγματικό αδιέξοδο. Αν μέναμε ας πούμε χωρίς σπίτι, ρούχα, φαί, δουλειά και τον καλύτερό μας φίλο μέσα σε ένα βράδυ; Η υπερβολή της φράσης έχει ως στόχο να δείξει ότι υπάρχει πάντα κάτι χειρότερο από αυτό που ζούμε. Και ότι ίσως αν είχαμε μεγαλώσει με παραδείγματα συνεχών αλλαγών, τολμηρών πράξεων και αποφάσεων και έλλειψης καθημερινής σταθερότητας τότε ίσως το μυαλό μας θα σκέπτονταν αλλιώς.

Αδιέξοδο. Το έχουμε ζήσει όλοι αλλά και όλοι έχουμε τελικά δημιουργήσει έναν νέο δρόμο για να βγούμε από αυτό. Μόνο αν ξέρουμε τι θέλουμε ή αν πείσουμε τον εαυτό μας ότι θέλουμε κάτι και το βάλουμε ως στόχο. Ίσως ο μοναδικός τρόπος για να βγαίνεις από ένα αδιέξοδο είναι να βάζεις μικρούς στόχους και να κοιτάς μόνο αυτούς.

Και μετά η φιλοσοφία τελειώνει και αρχίζουν τα πρακτικά ερωτήματα. Πως θα ζήσω τώρα; Που θα βρίσκω λεφτά; Πως θα καλύπτω τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες μου; Θα βρώ ξανά δουλειά ή θα ξαναβρώ κάποιον να με αγαπάει; Θα ξανακάνω δεσμό; Θα ταιριάξουν τα «χούγια» μου με κάποιον άλλο;

Δεν ξέρω πως βγαίνεις από έναν τέτοιο κυκεώνα ερωτήσεων και αδιεξόδων. Μάλλον βάζοντας στόχους και πηγαίνοντας βήμα βήμα. Βάζοντας προτεραιότητες τις στιγμής. Ταξινομώντας τους φόβους σου και διαλέγοντας να ζήσεις το μικρότερο. Και έρχεται μετά η ζωή να σε βγάλει μάγκα ή μαλάκα. Και εσύ παλεύεις να αντέξεις την ετυμηγορία της και να σταθείς ξανά στα πόδια σου. . .

Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Τα όρια του μυαλού, της ζωής και των δυνατοτήτων μας είναι πολύ μεγαλύτερα από ό,τι ποτέ έχουμε φανταστεί και έχουμε ζήσει. Αρκεί να βρούμε τον τρόπο να ξεκλειδώσουμε τα ερμάρια του μυαλού, μέσα στα οποία είναι κρυμμένα. Μπορεί να μας πάρει καιρό, μπορεί να κουραστούμε ψάχνοντας για το σωστό κλειδί αλλά κάποια μέρα θα το βρούμε και θα καταφέρουμε να βγούμε από το αδιέξοδο. Με κόπο, πολύ χρόνο και αγώνα και όχι όπως έχουμε μάθει στη χώρα μας ταχύτατα και με ευκολία.

Δύσκολα τα πράγματα φίλοι μου.

Τα αδιέξοδα είναι πολλά . . .