ΙΕΡΟΙ ΔΕΣΜΟΙ

Μέρες τώρα θέλω να γράψω. Μια το δίκτυο, μια η δουλειά, μια το ξερό μου το κεφάλι, σήμερα μόλις κατάφερα να είμαι πάλι κοντά σας. Αλήθεια πόσοι από αυτούς που έχετε κάνει παρέα όλα τα χρόνια της ζωής σας είναι πραγματικά κοντά σας; Πόσοι σας λείπουν συχνά, πόσοι σας λείπουν καθημερινά, με ποιούς αναζητάτε να περνάτε το χρόνο σας, για ποιούς έχετε ξεχάσει ότι σας λείπουν;

Υπάρχει μέσα σας ένα σύστημα ιεράρχησης της φιλίας ή όχι;

Για ένα μοναχοπαίδι σαν και εμένα η φιλία έχει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή. Για όσους από εσάς έχετε αδέρφια και διατηρείτε καλή σχέση με αυτά θα μπορούσατε να τη φανταστείτε σαν τη σχέση με τα αδέρφια σας. Δεν είναι αυτά που θα πάτε να μοιραστείτε και τη χαρά και τη λύπη σας; Δεν είναι αυτά που θα σας βοηθήσουν στα δύσκολα και που αισθάνεστε ότι είναι πάντα δίπλα σας; Ε κάπως έτσι είναι και για μένα οι φίλοι: ΙΕΡΟΙ.

Το ερώτημα τώρα είναι ποιοί είναι τελικά οι φίλοι. Νομίζω ότι μέσα μου υπάρχει και υπήρχε πάντα μια ιεράρχηση. Καταρχήν είναι ξεκάθαρο ότι άλλοι είναι οι γνωστοί και άλλοι οι φίλοι. Αυτό πιστεύω ότι ισχύει στον καθέναν από εσάς. Κατά δεύτερον νομίζω ότι μια κατηγορία μόνοι τους είναι οι φίλοι με τους οποίους δένεσαι από κοινά βιώματα και ιδιαίτερα σε μικρότερες ηλικίες (ας ονομάσουμε αυτή την κατηγορία φάκελο Α). Είναι αυτοί που ακόμα και αν δεν τους βλέπεις συχνά ξέρεις ότι είναι δίπλα σου, τους έχεις πάντα μέσα στο μυαλό σου, σκέφτεσαι τι θα έκαναν στη θέση σου και δεν υπάρχει στιγμή που θα σκεφτείς να τους πάρεις τηλέφωνο και θα πεις "μήπως να μην πάρω τώρα γιατί είναι αργά". Είναι αυτοί στους οποίους μπορείς να εκμυστηρευτείς και την πιο τρελή σκέψη του εαυτού σου. Αυτοί που θα σου μιλήσουν μέσα σε ένα κλάμπ με μια τους ματιά και εσύ θα τους καταλάβεις. Και καθαρά από τη δική μου οπτική ματιά αυτοί που θα μπορούσες να δώσεις και τη ζωή σου ακόμα για να σωθούν από κάτι και που θα τους νιώθεις πάντα, ανεξαρτήτως συνθηκών, αναγκών, ζωής ένα κομμάτι του εαυτού σου.

Εκτός από το φάκελο Α υπάρχουν οι φίλοι με τους οποίους έρχεσαι κοντά λόγο της καθημερινότητάς σου, του χόμπι σου, της δουλειάς σου, οι συμμαθητές σου, οι φίλοι του Φακέλου Α κ.λ.π. Με αυτούς αισθάνεσαι κάποιες στιγμές ότι πρέπει να προσέχεις τι λες και τι κάνεις, μιλάς στο τηλέφωνο μαζί τους επειδή πρέπει και γενικά είναι μια σκάλα πιο κάτω από το φάκελο Α. Είναι αυτοί που αν οι συνθήκες της ζωής τα φέρουν έτσι μπορεί και να τους χάσεις χωρίς να στεναχωρηθείς και πολύ. Στη δική μου ιεράρχηση αυτή η κατηγορία (ας την ονομάσουμε φάκελο Β) είναι ταυτόσημη με την έννοια γνωστοί.

Μέχρι εδώ όλα καλά; Με παρακολουθείτε ή έχετε χαθεί στη φλυαρία μου; Για τον ψυχισμό μου η δύναμη που έχει ο φάκελος Α είναι τεράστια. Μπορεί να με απογειώσει ή να με θάψει, να μου δημιουργήσει χαρά ή τύψεις να με κάνει να γελάσω ή να κλάψω. Και νοιώθω πάντα τύψεις όταν δε μπορώ να επικοινωνήσω συχνά μαζί τους ή όταν αισθάνομαι να δημιουργείται ένα κενό ανάμεσά μας. Μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι οι φίλοι που ανήκουν στο φάκελο Α μπορούν να προέλθουν μόνο από τα παιδικά χρόνια άντε και τα φοιτητικά. Μπαίνοντας σιγά σιγά στην πραγματική ζωή κατάλαβα ότι τέτοιοι φίλοι μπορούν να έλθουν ανα πάσα στιγμή σε αυτή τη ζωή αρκεί να έχεις τον εαυτό σου ανοικτό. Είχα τα παραδείγματα από τους γονείς μου αλλά δεν το πίστευα μέχρι που συνέβη και σε εμένα. Και ξαφνικά αυτού που θεωρούσα αδύνατο, δηλαδή τη μετακίνηση από το φάκελο Β στο φάκελο Α, συνέβη και μάλιστα αρκετές φορές. Και χαίρομαι πολύ για αυτό γιατί το θεωρώ ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα για τη δύσκολη ζωή που ζούμε. Από την άλλη η μετακίνηση από το φάκελο Α στο φάκελο Β κάθε φορά που συμβαίνει με θλίβει και με γεμίζει ερωτήματα. Και έχει συμβεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω τουλάχιστον να μη συνεχίσει να συμβαίνει . . .

Για όλους τους φίλους μου και φυσικά για τις λίγες φίλες μου . . . Εις το επανειδείν (ελπίζω να μην το έγραψα λάθος . . .)