Βροχή

Όσοι με έχουν γνωρίσει από κοντά ξέρουν ότι είμαι μεγάλος λάτρης της βροχής και της συννεφιάς και μεγάλος οπαδός τραγουδιών με στίχους για τη βροχή όπως το τραγούδι του Θηβαίου. Για αυτό και δεν χρησιμοποιώ ακόμα και τώρα ομπρέλα. Νομίζω ότι η βροχή μας φέρνει πιο κοντά στη φύση, πιο κοντά στον προορισμό μας. Ζώντας σε μεγάλες πόλεις δεν είναι εύκολο να χαρούμε τη βροχή. Η πρώτη σκέψη που μας φέρνει είναι η ταλαιπωρία. Γιατί άραγε; Γιατί στο μπουρδέλο που ζούμε όταν βρέχει η ταλαιπωρία είναι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό. Το μποτιλιάρισμα, οι "κρυμμένες" λακκούβες, οι χαλασμένες μπαταρίες, τα αδιάβατα πεζοδρόμια, ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας που σκέφτεται μόνο το πόσο γρήγορα θα φτάσει στον προορισμό του.
Ξέρω όλοι εμείς εκτός από όλα αυτά σκεφτόμαστε και ένα ζεστό καφέ πίσω από μια μεγάλη τζαμαρία, ένα αναμμένο τζάκι, μια καλή παρέα. Και εμένα μου αρέσουν τα τελευταία αλλά ως κατάληξη μιας βόλτας στη βροχή, με το νερό να μπαίνει μέχρι το δέρμα χωρίς να ενοχλεί, με τον ουρανό να φωτίζεται από τις αστραπές, με το χώμα να μυρίζει νερό και με την αίσθηση ότι ακόμα είσαι ζωντανός . . .
Είναι πολύ τυχεροί όσοι έχουνε χωριά και έχουν μπορέσει να είναι σε επαφή με τη φύση κατά τη διάρκεια μιας βροχής. Που έχουν κοιμηθεί με τον ήχο της βροχής να χτυπάει στον τσίγκο ή στο κεραμίδι. Και όταν αυτή κοπάζει να παίρνει τη σκυτάλη ο ήχος από ένα ξύλο που σιγοκαίγεται . . . Και στην πόλη όμως μπορείς να χαρείς τη βροχή αρκεί να ξεπεράσεις τις μικροσκέψεις που έχουν "ποτίσει" το μεδούλι και την καθημερινότητά σου. Ακόμη θυμάμαι εμένα και τον κουμπάρο μου να τριγυρνάμε στους δρόμους του προαστίου που μένουμε, μέσα στη νύχτα, και να τραγουδάμε με τη βροχή να στάζει στα κεφάλια μας . . . Χωρίς σκέψεις, χωρίς άγχη, χωρίς καθυστερήσεις . . . Ακόμη θυμάμαι εμένα και τη γυναίκα μου να περπατάμε πάνω στα τείχη του κάστρου των Ιωαννίνων με τα ρούχα βρεγμένα και τις ψυχές γαλήνιες. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία ή τα γυαλιά που φορώ, αλλά δυσκολεύομαι να θυμηθώ την τελευταία φορά που άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να αισθανθεί τη βροχή. Εσείς τη θυμάστε;
Παρόλα αυτά συνεχίζομαι να μένω φανατικός οπαδός της. Γιατί όπως λέει και ο μεγάλος Σωκράτης (με τη φιλοσοφία δεν πολυασχολούμαι, με το Μάλαμα όμως πολύ) "ας τα παράθυρα ανοιχτά σ' όλες τις καταιγίδες, θα δεις στο φως μιας αστραπής όσα ποτέ δεν είδες".
Ευχαριστηθείτε λοιπόν τη σημερινή βροχή όπου και αν είστε. Εις το επανιδείν.